เสียงรบกวนเป็นปัญหาที่พบบ่อยของสถานประกอบการในเกือบทุกสายธุรกิจจากโลหะเป็นสิ่งทอจากเหมืองเป็นการก่อสร้างและการเปลี่ยนแปลงคุณภาพของงานโดยการลดหรือทำลายความพึงพอใจและความสงบของสภาพแวดล้อมซึ่งส่งผลเสียต่อสุขภาพการได้ยินและความรู้สึก เสียงเป็นมลพิษทางสิ่งแวดล้อมที่สำคัญซึ่งประกอบด้วยเสียงที่ไม่พึงประสงค์ด้วยคลื่นความถี่แบบสุ่ม
การสั่นสะเทือนทางสิ่งแวดล้อมคือการเคลื่อนไหวทางกลที่มักเกิดขึ้นในสภาพแวดล้อมที่เป็นของแข็งของเหลวและก๊าซที่เกิดขึ้นในระหว่างกิจกรรมในปริมาณที่ใช้ในเหมืองและเหมืองหินยานพาหนะการขนส่งเครื่องจักรอุตสาหกรรมและการก่อสร้างและกระบวนการที่คล้ายกัน
กระทรวงแรงงานและประกันสังคมออกกฎระเบียบเกี่ยวกับการคุ้มครองพนักงานจากความเสี่ยงในการสั่นสะเทือนตามกฎหมายอาชีวอนามัยและความปลอดภัยหมายเลข 6331 และรัฐสภายุโรปและสภาสั่งการ 2002 / 44 / EC ระเบียบนี้ระบุข้อกำหนดขั้นต่ำสำหรับการปกป้องพนักงานจากความเสี่ยงด้านสุขภาพและความปลอดภัยที่เกิดจากการสั่นสะเทือนทางกล
นอกจากนี้ตามกฎหมายอาชีวอนามัยและความปลอดภัยฉบับที่ 6331 และรัฐสภายุโรปและคำสั่งสภา 2003 / 10 / EC กระทรวงเดียวกันได้ออกระเบียบเกี่ยวกับการคุ้มครองพนักงานจากความเสี่ยงด้านเสียง ระเบียบนี้ยังระบุข้อกำหนดขั้นต่ำสำหรับการปกป้องพนักงานจากความเสี่ยงด้านสุขภาพและความปลอดภัยโดยเฉพาะอย่างยิ่งการสูญเสียการได้ยินเนื่องจากเสียงดัง
ตามข้อกำหนดของกฎระเบียบทั้งสองจำเป็นต้องวัดและควบคุมระดับการสั่นสะเทือนทางกลและเสียงที่พนักงานต้องเผชิญเพื่อป้องกันการสั่นสะเทือนทางกลและเสียงรบกวนสูงและเพื่อป้องกันความเสี่ยงด้านสุขภาพและความปลอดภัย
การวัดและการทดสอบทั้งหมดควรดำเนินการโดยเจ้าหน้าที่ผู้เชี่ยวชาญ การวัดและการควบคุมเหล่านี้ควรทำอย่างน้อยปีละครั้ง ภาระผูกพันนี้ระบุไว้ในข้อบังคับว่าด้วยเงื่อนไขด้านสุขภาพและความปลอดภัยในการใช้อุปกรณ์ในการทำงานที่ออกโดยกระทรวงแรงงานและประกันสังคม
ผลการวัดและการประเมินผลเกี่ยวกับระดับการสัมผัสกับการสั่นสะเทือนทางกลและเสียงโดยใช้วิธีการประเมินจัดทำเป็นรายงานและจัดส่งให้กับองค์กร ต้องเก็บรายงานนี้ไว้เพื่อการตรวจสอบอย่างเป็นทางการในอนาคต
