Ο υπερηχητικός έλεγχος, ο οποίος ξεκίνησε με γερμανικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1931 για πρώτη φορά, άρχισε να χρησιμοποιείται στη βιομηχανία τη δεκαετία του '40. Η ανάπτυξη των ηλεκτρονικών συσκευών συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη αυτής της τεχνικής ως πρακτικής μεθόδου επιθεώρησης. Έχει πλέον γίνει μία από τις κύριες μεθόδους μη καταστροφικών δοκιμών.
Η αρχή λειτουργίας αυτής της δοκιμής μπορεί να περιγραφεί ως μέθοδος ελέγχου υλικού χρησιμοποιώντας ηχητικά κύματα υψηλής συχνότητας. Τα ηχητικά κύματα υψηλής συχνότητας αποστέλλονται στο υλικό που πρόκειται να ελεγχθεί. Αυτή τη στιγμή, τα ηχητικά κύματα αντανακλούν αν συναντούν ένα εμπόδιο στο μονοπάτι τους. Αυτή τη στιγμή, τα ανακλώμενα σήματα, ανάλογα με τη γωνία πρόσκρουσης, παράγουν κυματοειδείς γραμμές στην οθόνη του υπερηχητικού μέσου ελέγχου. Με αυτές τις τιμές, υπολογίζονται τόσο οι συντεταγμένες του εμποδίου στο υλικό όσο και το μέγεθος του εμποδίου που προκύπτει σύμφωνα με το ύψος των κυμάτων. Είναι ακόμη δυνατό να έχουμε μια ιδέα για το είδος του εμποδίου.
Τα ογκομετρικά λάθη ή τα ελαττώματα της επιφάνειας όπως ρωγμές μπορούν εύκολα να προσδιοριστούν από αυτήν τη δοκιμή, ειδικά σε εξοπλισμό υπό πίεση. Αυτή η διαδικασία έχει διαφορετικές μεθόδους. Για παράδειγμα, τα ηχητικά κύματα υψηλής συχνότητας αποστέλλονται από ένα συγκεκριμένο σημείο στον εξοπλισμό υπό πίεση για εξέταση με τη μέθοδο μετάδοσης και ανάκλασης. Αυτά τα κύματα θεωρούνται ηχώ στην οθόνη του ελεγκτή. Παρακολουθώντας αυτές τις ηχώ, καθορίζεται αν υπάρχει σφάλμα στον εξοπλισμό υπό πίεση.
Στη μέθοδο συντονισμού, η οποία είναι μια άλλη μέθοδος, τα ηχητικά κύματα συχνοτήτων που αποστέλλονται στα δοχεία πίεσης προς εξέταση δεν είναι σταθερά. Το πλάτος αυξάνεται όταν η συχνότητα των ηχητικών κυμάτων από τα μέσα υπερηχητικής εξέτασης είναι ίδια με τη φυσική συχνότητα των δοχείων πίεσης. Αυτή η αύξηση στο πλάτος καθορίζεται από την απόσταση μεταξύ των μηκών κύματος των ηχώ που ανακλάται στην οθόνη της συσκευής εξέτασης υπερήχων. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται επίσης για τη μέτρηση του πάχους των δοχείων πίεσης με παράλληλες επιφάνειες.
Οι πιο συνηθισμένοι τύποι κυμάτων που χρησιμοποιούνται στην υπερηχητική δοκιμή είναι διαμήκη (πίεση) και εγκάρσια (διάτμηση) κύματα. Τα κύματα που διέρχονται από τα δοχεία πίεσης κατά τη διάρκεια της δοκιμής είναι διαμήκη κύματα, δηλαδή κύματα πίεσης.
Μετρήσεις που μπορούν να γίνουν σε υπερηχητικές δοκιμές και επιθεωρήσεις, Μέγεθος (πάχος), Μήκος και πάχος, Υπερήχων θερμόμετρο (αλλαγή θερμοκρασίας σε μέγεθος), Επιφανειακή σκληρότητα Προσδιορισμός ιδιοτήτων, μέγεθος κόκκου, αποσυντεθειμένες φάσεις, υπολείμματα, βαθμοί επεξεργασίας κρύου και θερμού, προσδιορισμός εσωτερικών τάσεων και σφαλμάτων .
Οι εξετάσεις και οι εξετάσεις με υπερήχους έχουν ορισμένα πλεονεκτήματα σε σχέση με άλλα. Για παράδειγμα, τα σφάλματα των δοχείων πίεσης μπορούν να ανιχνευθούν σε τρεις διαστάσεις. Είναι ευαίσθητο στην ανίχνευση σφαλμάτων. Αυτές οι δοκιμές είναι εύκολο να εφαρμοστούν. Δεν απαιτεί τη χρήση υπερβολικών αναλωσίμων. Ιδιαίτερα σε παχιά δοχεία πίεσης, μπορούν να ανιχνευθούν περισσότερα επίπεδα σφάλματα.
Τα πλεονεκτήματα του υπερηχητικού ελέγχου μπορούν να αναφερθούν ως εξής.
Μόνο μία πλευρά του υλικού είναι επαρκής,
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πολλά είδη υλικών,
Η πλέον κατάλληλη μέθοδος για την εξεύρεση εσωτερικών ασυνεχειών,
Για να είναι φορητό,
Υψηλή ικανότητα διείσδυσης
Άμεσα αποτελέσματα,
Προσαρμοστικότητα στα αυτόματα συστήματα
Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να απευθυνθείτε στην ομάδα εμπειρογνωμόνων μας από τις διευθύνσεις επικοινωνίας και τους αριθμούς τηλεφώνου μας και μπορείτε να λάβετε απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις σας.
